De mensheid komt stap voor stap vooruit, behalve wanneer het om klimaat, penguïns en zo nog wat zaken gaat, en ik ben degene die met hele kleine stappen vooruit gaat. Sinds vorige week heb ik een nieuwe telefoon.
Zo’n telefoon is gemakkelijk gebruiksklaar te maken, alles wijst zich vanzelf, dat wil zeggen wanneer je het snapt. Toen de telefoon binnen was, besloot ik tot een meerdagenplan. Dag 1 bestond uit de telefoon uit de doos halen en ernaar kijken. Dag 2 uit bezien wat er nog meer in de doos zat en toen werd het meteen moeilijk, want wat doe je als je allemaal vreemde voorwerpen ziet? Inderdaad, de doos sluiten en snel ook. Toen kwam dag 3. Aan de slag.
Wat ik tegenwoordig doe met nieuwe apparaten, is een instructiefilmpje op YouTube bekijken. Dat speel ik eerst twee keer af, en dan een derde keer met stilzetten en dan zit ik minuten te staren naar wat ik zie. Dit filmpje begon met een waarschuwing over de simkaart. Die moest je meteen goed in het toestel zetten want anders zat het klem en dan was de telefoon onbruikbaar. Oja, en dat plastic kaartje, daar zaten drie maten simkaart in elkaar geklemd, veel succes met het uitbreken van de goede maat. Die avond lag ik met zelfverwijt in bed. Dat ik zoiets niet kon, misschien moest ik weer televisie nemen, dan bleef ik tenminste een beetje bij de tijd.
Droevig ging ik slapen, droevig werd ik op dag 4 wakker. Nu moest het gebeuren, vond ik. Het lukte me om een merkwaardig kleine lade uit de telefoon te halen, al rukte ik er dusdanig hard aan dat het hele voorwerpje eruit kwam. In mijn nek prikte de eerste hoofdpijn. Toen moest ik uit dat plastic kaartje de juiste maat simkaart drukken. Daar durfde ik pas op dag 5 aan te beginnen. Eerst de grootste maat. Paste niet op het laadje. Middenmaat. Paste evenmin. Kleinste? Paste. Met ietwat trillende vingers friemelde ik het laadje terug in de telefoon. Tot mijn verbazing paste het, de telefoon wilde zelfs nog aangezet worden en net toen ik juichend mijn armen in de lucht wilde steken, zag ik dat de telefoon om een pincode vroeg. Die mij verstrekt was. Ik vat samen: uiteindelijk vond ik die code.
Leve de techniek, zeg ik opgelucht. En gelukkig hoef ik nou jaren niks meer te maken te hebben met een simkaart.
Vilan van de Loo
