Hoe het met u is, weet ik niet, maar ik zie huizenhoog op tegen december, nog meer dan vorig jaar. Waar dat gevoel vandaan komt, weet ik niet zeker. Wel begrijp ik dat er een plan nodig is.
December lijkt al flink in aantocht te zijn. De winkels doen al volop aan speciale aanbiedingen, dat afschuwelijke geknal hoor ik af en toe en iedereen stelt elkaar die ene vraag en dat is, wat je met Kerstmis gaat doen. Ingeval u zich dat van mij afvraagt: hetzelfde als het jaar ervoor en daarvoor, dus in pyjama thuis blijven en aan mijn werktafel vlijtig de dingen doen. Dus zoveel mogelijk doen alsof het gewone dagen zijn, wat het niet zijn.
Eigenlijk heb ik wel een idee waarom ik zo opzie tegen december. Mijn kleine rode kater Tim is al zo lang dood, meer dan drie jaar, en het duurt en duurt door. Zo’n laatste maand van het jaar laat me zien dat de tijd waarin we samen waren steeds langer geleden is. Het is net of hij steeds meer buiten mijn gevoelsbereik raakt. Ik mis hem zo. Misschien heeft u dat ook met iemand. Dat u voelt, nou ben je wel lang genoeg dood geweest, nu moet alles weer normaal worden. Zo’n zacht verdriet dat toch opstandig is. Tegen beter weten in.
Wat ik nodig heb om emotioneel door de maand te komen, is een plan. Dat ben ik nu aan het ontwikkelen. Op tijd naar bed, op tijd uit bed. Het huis netjes houden. Wat opruimen. Minstens twee keer per week naar de sportschool en op andere dagen een uur wandelen, en dit ook bijhouden op mijn horloge zodat ik het zeker weet. Geen gekke dingen eten waar ik eigenlijk niet tegen kan, want mijn lichaam weet niet dat het december is. In die richting gaat het plan. Het moet te doen zijn. Echt leuk hoeft het niet te wezen, want in december heb ik toch weinig zin in wat dan ook, dus dat maakt weinig uit. En daarna is het januari, de beste maand van het jaar. Alles ligt weer open, alles kan, er is lente op komst, de eerste groene blaadjes komen aan de bomen en we gaan aan de zomer denken.
Maar eerst de maand december. Het is ademhalen, doorgaan en elke dag opschrijven waarvoor ik dankbaar ben. Dat hoort ook bij het plan.
Vilan van de Loo
