Het was dus zo, dat ik het fototoestel waar ik aan gehecht was, nergens meer kon vinden. Het moest op de vaste plaats liggen, maar daar lag het niet. Ik had het nergens achtergelaten. In mijn wanhoop vroeg ik Sint Antonius om raad.

Samenwerken met heiligen, engelen en dierbaren aan gene zijde, dat is best ingewikkeld. Een mens is een logisch denkend persoon, of hoort dat te zijn, en dan hulp inroepen van entititeiten die zich aan aardse wetten onttrekken, ja, daar sta je dan met je gezond verstand. Ik twijfelde aan mezelf en aan de heilige, maar hoopte op resultaat. Aan de consequenties dacht ik niet, behalve dat ik misschien mijn fototoestel terug zou hebben.

Wel had ik de indruk dat Sint Antonius een ander karakter had dan Sint Nicolaas. De laatste is goed in geven, de eerste verlangde eigen inzet. Daarom begon ik voor de zevenentachtigste keer op de plaatsen te zoeken waar ik al eerder geweest had.
Binnen het uur was het raak.
In mijn werktas, die ik keer op keer onderzocht had, zat het fototoestel. Hoe kon het, dat ik die gemist had, niet gezien, niet gevoeld, niet horen verschuiven? Was het toestel daar wel al die tijd geweest of had een zekere heilige er het voorwerp geplaatst? Ik zei hardop: “hartelijk dank, Sint Antonius” want dat hoort, en ging beduusd aan tafel zitten.

Soms gebeurt er iets dat ik niet begrijp. Dan ga ik piekeren om het onbegrijpelijke alsnog te begrijpen. Daarna krijg ik hoofdpijn. Dus piekeren is niet de goede methode voor zo’n situatie.

Sint Antonius had geleverd, dat was duidelijk. Even helder was het feit dat het hem als katholieke heilige niks kon schelen dat ik protestants ben. Hulp is hulp. Ik had zelf de handen uit de mouwen gestoken. Plus, het was een aanvaardbaar verzoek, leek me, de fotocamera gebruik ik het meeste tijdens archiefonderzoek, waardoor ik informatie verzamel zodat ik boeken kan schrijven waar mensen iets aan hebben.

Dankzij de heilige hulp, zag ik opeens een universum aan mogelijkheden. Ook daardoor was het een enerverende dag. Ik verlangde naar een teken van mijn kleine rode kater Tim, ik vroeg me af wannee mijn grootvader zich manifesteerde als geleidegeest en of er contact mogelijk was met mijn beschermengel. Een mens overvraagt snel.

Op mijn werktafel lag de fotocamera. Ik legde het toestel terug op de vaste plaats. Alles was weer in orde.

Vilan van de Loo