De oplossing tegen onze ellende en onzekerheid is door de regering gevonden. Het is de wijkagent. De man die alles ziet, begrijpt en oplost. Ik vind het mooi. Maar mijn wijkagent is nu al overbelast. Te veel administratie, te weinig uren en dan heeft hij de problemen in zijn wijk nog. Alles welbeschouwd woon ik niet in een probleemwijk. Er zijn af en toe dingetjes, maar die heb je overal. Wel zou ik met het oog op de komende december wat vaker willen overleggen met de wijkagent. Straks opent twee straten verderop de vuurwerkwinkel weer de deuren, en veel van die jonge jongens komen dan in mijn straat knallen – met het zwaarste dat ze kunnen betalen en geldgebrek hebben ze niet. Het zou me goed doen, wanneer de wijkagent een paar keer per dag door de straat wandelde. Maar ja. Er zijn veel straten om doorheen te wandelen.
Hoe moet dat nou wanneer je in een probleemwijk werkt als agent? Je komt uren te kort en veel van je collega’s zijn wegbezuinigd. En juist daar moet je ook preventief aan de slag. Huisbezoeken. Horen wat er speelt. Gesprekjes voeren aan de keukentafel. En dat kost allemaal tijd. En tijd is geld.
De roep om agenten en militairen groeit. Opeens lijken zij de groep stabiele mensen van wie wij als zwakke burgers afhankelijk zijn. Gebeurt er iets, dan ren je als een kip zonder kop de straat op met in je hand een meegenomen fluitketel omdat je in de haast iets vastgreep. De emoties stuiteren alle kanten op. Nul training, wat wil je. Nee, dan militairen. En wijkagenten, die in het klein voor hetzelfde werk staan.
Leven in een politiestaat is het antwoord niet. Een tank op mijn straathoek lokt die jongens juist aan, dus in die tank moet iemand zitten die weet wat te doen met dat soort jeugd. Twee tanks dan? Zouden drie genoeg zijn, of vier? Ik zou geen oog meer dicht doen van de spanningen.
Wat ik het liefste zou willen, is iets dat ouderwets is. Zult u niet lachen? Een politiebureau in de wijk. Iedereen kent deze agenten, zij kennen iedereen. Ze nemen op wanneer je belt. Ze dragen een uniform met autoriteit, dus zonder gekke petjes. En het fijnste is: ze krijgen een fatsoenlijk salaris, maar daarvoor werken ze niet. Want een wijkagent heeft geeft om de mensen.
Vilan van de Loo
