En net toen ik dacht: nu ga ik ophouden met fantaseren over buitenaards leven, bleek het in Amerika een serieus onderwerp te zijn. Miljoenen dollars zitten in het onderzoek, schreef de Volkskrant. En met welk resultaat?
Volgens alle Hollywood-films bestaan er buitenaardse beschavingen. Daar valt altijd mee te communiceren en zijn ze oorlogszuchtig, dan winnen we gelukkig elke keer, soms pas in de laatste minuut van de film. Daarna vertrekken de buitenaardige beschavingen weer naar de eigen planeet, om nooit meer terug te keren. Dat stelt me gerust. Of het realistisch is, valt maar op één manier te ontdekken. Inderdaad, de werkelijkheid.
Heeft u daar zin in?
Laat ik het anders formuleren. Wie gaat er de straat opruimen, wanneer het dak van het eigen huis lekt? Amerika dus. Er is net als in Nederland genoeg armoede en ziekte in eigen land, elk continent heeft nog grotere problemen als het andere en organisaties die wereldwijd werken, hebben tekort aan budget en eensgezindheid. Dan denk je toch, mensen, eerst orde op zaken stellen voordat we de ruimte intrekken.
Zoiets heet: prioriteiten. Weten wat echt belangrijk is. Wat is er belangrijker: de voedselbank goed vullen of in de stad dure kerstversieringen ophangen? Het gekke is, wanneer ik mensen in deze tijd van het jaar die vraag stel, ze allemaal voor de voedselbank kiezen. Misschien is dat de december-emotie, maar ik geloof genoeg in naastenliefde om het antwoord serieus te nemen. In Amerika zullen ze hetzelfde zeggen.
De Volkskrant schreef dat de Amerikaanse defensie gedurende vijf jaar lang iedere jaar zo’n 22 miljoen dollar heeft besteed aan onderzoek naar UFO’s, zonder toe te geven dat het hieraan besteed werd. Dan weet je meteen: over de uitslagen zullen ze ook niets willen zeggen. Wat je ook weet is: het kan.
Als het kan, kom je vanzelf bij de vraag waarom die buitenaardsen zich nog niet op aarde hebben gemeld. Misschien hangen ze ergens op een planeet in een nabij universum en bekijken ze ons doen en laten, als een soort realityshow. Als ze maar wegblijven, denk ik er meteen achterna. We hebben hier op de eigen planeet onze handen vol aan elkaar, en aan de planeet zelf ook. Plastic uit de oceaan, mens en dier veilig en met gevulde bordjes, en dan is het misschien een goed idee om te kijken of er buren in het heelal zijn.
Vilan van de Loo
