Dat het nieuwe bedrag hoog zou zijn, wist ik wel maar dit? Elke maand 148,43 euro en als ik alles via het internet deed, kreeg ik drie procent korting. Van schrik zei ik de krant op. Daarna regelde ik de drie procent. Maar ik voelde me nog steeds niet goed.
Ik heb helemaal geen gekke verzekering. Een basispakket en dan een aanvullende verzekering, vooral met het oog op de vijfhonderd euro tandartskosten. Dan moet ik nog bijbetalen, maar ‘t geeft toch een gevoel van wat ruimte hebben. Ik durf niet goed later te zitten na de wortelkanaalbehandeling van dit jaar. Dat is ook de psychologie van verzekeren: veilig willen zijn.
De drie procent scheelde weinig, maar het was toch iets. Nu was het zaak om verder te kijken. Van verzekeringen vergelijken krijg ik snel hoofdpijn. Ik durf niet over te stappen, want stel dat ze me niet accepteren, kan ik dan nog terug? Straks bungel ik tussen niks en nergens in. Dus ik blijf waar ik ben. Wel had ik opeens een nieuwe belangstelling voor de polis. Misschien stond daar nog wel iets in waar ik wat aan had.
Het is een dom verlangen, om iets aan je premie te willen hebben. Dat is vragen om het noodlot. Draai het ziekenhuis in voor iets ernstigs, en je hebt het er zo uit. Dat bedoelde je niet, nee. Maar zo werkt het noodlot. Noodlottig.
Ik bladerde dus mistroostig door de rijen van vergoedingen en zag waar ik allemaal voor verzekerd was. Besnijdenis. Gehoorapparaat. Kraamzorg. Je moet solidair zijn, dat is het principe, al begrijp ik dan weer niet waarom er zo heel erg veel verzekeringspakketten zijn. De marktwerking is een competitie in misleiding. De patiënt moet klant zijn, maar de winkeliers hebben vrij spel.
Soms denk ik dat het goedkoper is om geen verzekering te hebben en dan elke keer naar de EHBO te gaan, met een vals paspoort. Eventjes is dat een leuk idee. Daarna voel ik me schuldig. Zo wordt de zorg nog duurder, als mensen ermee gaan sjoemelen. Ik heb een geweten, dat maakt zulke dingen lastig; dat het verkeerd is, weet ik best.
Dus als braaf schaapje in de kudde betaal ik de rekening, via de automatische incasso. Ik ga hier of daar bezuinigen, zo moet het. Tegelijkertijd voel ik een wrok groeien, tegen al die pakketten en hoge bonussen. Goed dat er straks verkiezingen zijn.
Vilan van de Loo
