In deze tijd barst het van de initiatieven voor eenzame ouderen. Dat is mooi. Maar het is schrikken van de enorme belangstelling die ervoor is. Diners, bezoeken, optredens en ansichten: de capaciteit schiet tekort. Volgend jaar december weer uitbreiding. Dan pas?
Van december tot december is een lange tijd, zeker als je een eenzame oudere bent. Zie die maanden maar eens door te komen. Iedereen heeft het druk, en pas in december denken ze weer aan je. Het Nationaal Ouderenfonds vermoedt dat er meer dan een miljoen eenzame ouderen zijn. Met de vergrijzing worden dat er eerder meer dan minder.
Wat is dat een treurig nieuws. Iedereen zit dus thuis te verpieteren. In het tehuis was er nog een beetje aanspraak maar toen werd het zelfstandig wonen opeens het beleid van de regering. Raar beleid. Veel ouderen wilden niet weg. Zo’n tehuis kon je vervelend vinden, maar als er iets gebeurde had je er meer kans op tijdige hulp dan thuis. Je bent niet zelfstandig als je hulp nodig hebt en hulp, dat is schaars geworden in Nederland.
Eenzaamheid komt in soorten en maten, net als armoede. Je ziet het niet altijd aan iemand. Vroeger noemden ze dat nette armoe. Zo heb je ook hartelijke eenzamen. De lieve mevrouw die je in je arm knijpt en zegt dat je onderweg voorzichtig moet doen. Of die aardige meneer, die altijd een woordje voor iedereen heeft. Mensen van wie je denkt: die hebben vast een kring van dierbaren om zich heen, daar ben ik niet nodig. Ik heb dat zelf zo vaak gedacht. En nu denk ik: misschien gaat het niet zozeer om december, maar om januari. Dan zijn al die acties van goede doelen voorbij en het gewone leven begint weer. Ja, en wat moet je dan?
Ik voel me steeds banger om oud te zijn in dit land. Er is zo weinig waar ik op kan rekenen. Budgetten krimpen, of ze nu bij de gemeente of het rijk horen. Alleen de euthanasiewet is aan het groeien. Je bent lastig als oudje, tenzij je geld hebt. Dan ben je een doelgroep voor adverteerders. En nu komen er verkiezingen aan, het seizoen van de loze beloften. Er moet toch iets zijn, iets goeds, een veilig onderkomen waar je gelukkig kunt zijn, ook en juist als je oud bent.
Vilan van de Loo
