Heijmans gaat een herinneringscentrum realiseren voor de stichting ‘Oranjehotel’. In de oorlog kreeg de Scheveningse gevangenis de bijnaam ‘Oranjehotel’, omdat er bekende verzetsmensen werden verhoord en opgesloten, onder wie de ‘Soldaat van Oranje’ Erik Hazelhoff Roelfzema, theoloog Titus Brandsma, hoogleraar Rudolph Cleveringa en verzetsstrijder Edmund Wellenstein. Het cellencomplex stond in 2010 op de nominatie om gesloopt te worden. Het bestuur van de in 1946 opgerichte Stichting Oranjehotel deed daarom een beroep op het Rijksvastgoedbedrijf en het ministerie van Justitie om het complex deels te behouden en om te bouwen tot herinneringscentrum.
Publiek toegankelijk
Omdat het cellencomplex binnen de huidige gevangenismuren ligt, hebben weinig mensen het kunnen zien. Na de verbouwing ligt het cellencomplex (dat dateert uit 1917) buiten de beveiliging en is het publiek toegankelijk. De in originele staat verkerende ‘Doodencel 601’ vormt het hart van het monument. In het complex realiseert Heijmans een informatiecentrum en tentoonstellingsruimte. Tussen het cellencomplex en de vijf meter hoge gevangenismuur komt een ommuurde open stenen ruimte (voor 400 personen) die wordt gebruikt voor de jaarlijkse herdenking en educatie aan bezoekers, zoals schoolklassen.
Begin oktober moet de jaarlijkse herdenking bij het ‘Oranjehotel’ plaats kunnen vinden. In 2019 vindt de publieksopening plaats. Voor de realisatie van het project maakt Heijmans gebruik van jarenlange kennis en ervaring op het gebied van onder meer restauratiewerken (monumentenzorg), dak-specialisisme en energie.
Over het ‘Oranjehotel’
‘Oranjehotel’ is een erenaam voor de cellenbarakken in de Scheveningse gevangenis tijdens de Tweede wereldoorlog. De illegale verzetskrant Vrij Nederland sprak over die erenaam op 8 maart 1941 vanuit Londen: “Het Oranjehotel, dat stampvol is met jongelieden die zich onder de Oranjevaan in Engeland wilden scharen”. In het begin zaten er vooral Engelandvaarders in Scheveningen opgesloten. Gedurende de oorlog hebben er ruim 25.000 Nederlanders gevangen gezeten. Ruim tweehonderd daarvan zijn op de Waalsdorpervlakte geëxecuteerd en duizenden zijn naar kampen in Duitsland afgevoerd.
