Na de Nederlandse Spoorwegen slaat ook de ING-bank een nieuwe weg in. Dezelfde. Het moet informeel, dus “beste reizigers” en de ING besloot tot de aanspreekvorm van jij en jou, maar wel weer met mevrouw. Het lijkt nergens op.

Dat de grote organisaties vriendelijk met klanten willen omgaan, valt te prijzen. Ook dat ze beseffen dat informeel best gezellig kan zijn. Het hoeft niet altijd formeel en koel, dat vind ik ook. Alleen heeft alles een tijd en een plaats.

Het “beste reizigers” van de NS klinkt elke keer onbeholpen. Dat zit niet zozeer in het woord reizigers, maar in dat “beste”. Ik bèn hun beste reiziger niet, en ik heb geen enkele ambitie dat te worden. Beste is te klef, te kijk-ons-eens-onze-best-doen, het is een ongewenste emotionele intimiteit waar ik van griezel. Gebruik “geachte reizigers” tot de liefde geheel wederzijds is, wat in het geval van de spoorwegen nog wel even kan duren.

De jij-bakken van de ING slaan nergens op, in combinatie met het mevrouw. Ofwel we staan op vertrouwelijke voet met elkaar, ofwel er is een situatie van respect. Aangezien de bank en ik elkaar vooral online tegenkomen, geeft respect mij het meeste vertrouwen. Ik bedoel te zeggen: het minste wantrouwen. En kan dat overdreven gebruik van mijn naam dan ook afgelopen zijn? Het is een kunstje van de marketing-afdeling die hoopt dat ik zo meer aankoop, maar het tegendeel is eerder het geval.

Een beetje afstand is prettig. Wat protocol. Enige formaliteiten. Beleefdheid, dat je weet wat je kunt verwachten en wat je zelf moet bieden. Zo ontstaat een neutrale zone waarin we elkaar kunnen ontmoeten en bestuderen. Hoe doet die ander. Wat vind ik ervan. Willen we een stapje naar elkaar toe zetten. Gaan we vrienden worden. Of toch maar niet, en dan zijn en blijven we beleefd en voelt niemand zich afgewezen, maar wel opgelucht.

Maar die neutrale zone is tegenwoordig verdacht. Het verwijt van arrogantie klinkt dan snel, en dat het afstandelijk zou zijn. Afstandelijk, dat zeg ik er even bij, is tegenwoordig helemaal fout en verkeerd. Je mag niet meer even rustig aan doen met een ander mens, het liefst moet je meteen jijen en omhelzen en kussen. (denk hier ook aan de ellende van Nieuwjaarsrecepties)

Dus nu komt het er flink op aan. Ik ga stand houden. Geachte lezers, ik groet even hartelijk als beleefd,

Vilan van de Loo