Er is oproer in de stad en wel van het beste soort. Het gaat om bomen. Om precies te zijn, het gaat om minstens vierhonderd populieren die van de gemeente Den Haag weg moeten. Het heet dat hun levenscyclus ten einde is. Laten we aannemen dat het waar is. Wat betekent dat?
Voor mij persoonlijk betekent het een sprongetje van vreugde in mijn hart. Oude bomen zijn de mooiste. Je ziet dat ze langer geleefd hebben dan jij en dat troost. Elk verdriet is kleiner in het licht van het grote. Of jij bent ouder dan die boom, en dan stemt weemoedig over de voorbije tijd, wat ook een mooi gevoel is. En dan die knoestige takken, die schamele blaadjes, de buiging in de stramme stam – o, oud worden als boom in de stad, het is een traag bestaan dat veel mensen tot steun is. God weet, dat we zoiets nodig hebben.
Maar de gemeente ziet dat anders. Die heeft het liefste jonge boompjes in het gelid, van een soort en formaat dat ze onder de duim kunnen houden. Hekje eromheen, af en toe een hovenier met scherp gereedschap erheen, zo doen wij dat hier. Controle is alles. Een boom is voor hun niks meer dan een stoeptegel. Die moet ook zijn plaats weten.
Gelukkig is er een groep Hagenaars en Hagenezen die hiertegen in verzet komen. Ze hebben een website laatmijstaan.nl en ze gaan ook zelf naar de populieren toe. Op de boom plakten ze een affiche met uitleg. Op de website zag ik kouwelijke bevlogen mensen staan, die hiervoor hun warme woning hadden verlaten. Dat deed me goed. Het zijn niet zomaar wat idealisten, ze hebben gedegen verstand van zaken. Inhoudelijk. Er staat technische informatie op die site waar mijn ogen pijn van gingen doen. Ik hoop dat ze processen gaan aanspannen, want woorden als natuurbehoud en dwangsommen begrijpt de gemeente Den Haag meteen.
Zorgen voor bomen is iets anders dan het kappen van bomen die gezond en oud zijn. Dat weet ik sinds ik midden in het bos een gesprek voerde met een boomchirurg. Hij had een trekzaag in zijn hand. Dat overtuigt. Hij vertelde me over zijn werk, over de levenscyclus van bomen en in alles hoorde ik een nuchter verstand klinken. Van hem heb ik veel geleerd. Ook dat ene: wie een boom plant, plant een leven.
Vilan van de Loo
