Soms is de domheid van anderen zo groot, dat het een troost is. Dan weet je, o, ik ben dus de enige niet. Veel gemeenten in Nederland hebben hun archief op flopjes. Had ik ook. Wat blijkt, die flopjes zijn niet meer leesbaar. Ja, had ik ook.
Met je gezonde verstand kun je bedenken dat een flopje niet het eeuwige leven heeft. Er is zelfs een woord voor. Bitrot. Dat de bits en bytes informatie gaan rotten. Nou, als dat geen waarschuwing is. Voor mij was het dat niet. Jaren had ik een schoenendoos met flopjes staan en pas na de komst van een nieuwe computer dacht ik: daar moet ik eens naar kijken.
Ik kocht een apparaat dat flopjes kon lezen, het werkte alleen op een oude Windows-versie. En het nam zijn tijd. Elke keer als ik een flopje in het apparaat stak, hoorde ik een klik, wat gezoem en na seconden kijken en wachten, verscheen op het scherm een weergave van wat het flopje bevatte. Of niet. Van mijn hele schoenendoos van zeker dertig flopjes, was meer dan de helft inmiddels onleesbaar. Voorgoed verdwenen. Bitrot bestaat.
Daar zat ik dan met de bravige backups. Bewaren is dus niet genoeg. Ik nam me voor om alles regelmatig op verse schijfjes over te zetten. En ik schaamde me een beetje. Want ik had het kunnen weten.
En toen las ik dat artikel in de Volkskrant. Zoals het bij mij thuis was, zo was het ook bij de helft van alle gemeenten die in een steekproef zaten. De informatie van burgers stond daar op flopjes en die waren aan bitrot overleden, of de gemeente in kwestie had er nog nooit echt over nagedacht. Ik moest ervan lachen, terwijl ik beter had kunnen huilen. Want van de overheid verwacht ik meer verstand dan ikzelf bezit. En ik verwacht vooral dat ze op informatie passen die ik in het verleden over mezelf heb gegeven. Alles is daar toch zo veilig en in vertrouwde handen? Straks zijn ze opeens kwijt wat ik aan facturen en rekeningen heb betaald, en kan ik dat allemaal opnieuw gaan voldoen. Of ze hebben er geen idee meer van dat ik de rechten op opa’s graf bezit en dus ruimen ze de boel. Alles kan.
Steeds vaker vermoed ik dat documenten van ouderwets zuurvrij papier onze beschaving moeten redden.
Vilan van de Loo
