Op voorraad

Iedereen verklaarde hem voor gek. De Volkskrant had een interview met de bekende acteur Jeroen van Koningsbrugge. Hij was open en eerlijk. Ook over zijn zorgen over de wereld en dat hij zich thuis voorbereidde op het omvallen van regeringen. Dus had hij grote voorraden voedsel verzameld, en nog net geen schuilkelder aangelegd.

Dat viel niet zo goed in lezend Nederland. Op Twitter zag ik met verbazing het hoongelach. De een na de ander wist het beter, anders of slimmer te verwoorden dan de acteur, zonder dat iemand zich afvroeg, of de man misschien een punt had. Want dat had hij. Wie het nieuws een beetje volgt, heeft immers genoeg redenen om even de adem in te houden. Het is de ene crisis na de andere, en als er nu al tekorten ontstaan aan sommige medicijnen, dan kan dat zich best uitbreiden. Ja, of niet. Positief denken is mooi maar hamsteren kan beter zijn. Voor het geval we toch niet in de film blijken te leven waarin alles goed afloopt.

In Amerika zijn ze er verder dan hier. Daar bouwen mensen een bunker waarmee ze een halve eeuw zelfvoorzienend zijn. Eten, waterzuiveringsinstallaties, kleding, wapens, en alles wat verder van nut kan zijn. Dat zijn de mensen die weten hoe ze aan informatie komen als het internet uitvalt. Ze weten hoe ze aan eten komen, wanneer de schappen van de supermarkt leeg zijn. Ze weten wat ze moeten doen, als anderen de chaos niet meer kunnen overzien. Het is heel gemakkelijk om flauwe grappen over ze te maken, want die grappen komen voort uit afweer van eigen angsten. Dan voelen we even hoe afhankelijk we zijn geworden en hoe weerloos. We kunnen haast niks meer in onze kant-en-klaar maatschappij. Wie ziet in het bos nog het verschil tussen de eetbare en giftige paddenstoelen?

Ik heb ook liever dat alles van de beschaving vanzelf in orde komt, maar je weet maar nooit. En het is niet zo gek om eens kritisch naar jezelf te kijken. Een voorraad aanleggen van blikjes en potten is het minste. Een basisdosis verwerven aan medische kennis kan geen kwaad. Ja, daar is de EHBO-cursus voor. De klassieke padvindervaardigheden mogen best afgestoft worden; zeker zelf vuur maken en de weg onthouden.

Dus u ziet, die Jeroen van Koningsbrugge had een punt. Alleen raakte dat punt zó’n gevoelige plek, dat de pijn ervan meteen weggelachen moest worden. Zo gaat dat.

Vilan van de Loo

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.