Robbie van Leeuwen haalt herinneringen op aan Klaasje van der Wal

Onlangs overleed bassist Klaasje van der Wal na een ziekbed van enkele weken.
Met zijn band Shocking Blue behaalde hij wereldwijd succes met het nummer Venus. Het nummer bereikte in februari 1970 de eerste plaats van de Amerikaanse hitlijsten Billboard en Cashbox. In totaal had Shocking Blue drie hitnoteringen in de Amerikaanse hitparade, want ook Mighty Joe en Lone en lonesome road werden er hits. Voor deze bijzondere en unieke prestatie ontvingen de bandleden: Mariska Veres, Robbie van Leeuwen, Cor van der Beek en Klaasje van der Wal in 1970 een zilveren herdenkingspenning. Ook werden zij benoemd tot Haags ereburger.

tekst: Martin Reitsma – foto museum RockArt

Veel bekende muzikanten uit de Haagse en landelijke muziekscéne zonden geschokte reacties op zijn heengaan. Barry Hay schreef me: we trokken in de jaren zestig veel met elkaar op, Klaasje was toen de mooiste jongen uit Den Haag. Jammer dat hij er niet meer is, klote! Henk Smitskamp: ‘We deelden veel plezierige gesprekken maar ook groot verdriet. We waren beiden vaders van een veel te jong overleden kind. Het gaf veel troost om onze gevoelens te kunnen delen. We zijn en blijven voor eeuwig ‘de Bassbrothers’ van Shocking Blue. Piet Veerman van The Cats vond hen een uitstekende band en ontmoette Klaas enkele jaren geleden in het 192 museum te Nijkerk.

De uitvaartplechtigheid was respectvol. Dihl Bennink, voormalig gitarist bij de Tee Set, bracht een laatste ode aan hem en zong voor zijn vriend een mix van Ma Belle Amie en Venus. Hij begeleide zichzelf daarbij op gitaar. Het was een van de indrukwekkende momenten op Ockenburg. Tal van bekenden uit de muziekscéne waren aanwezig bij de uitvaart van dit Haagse popicoon. Spike van Zoest, , Hugo Gordijn, Jacques Senf, de Haagse nachtburgemeester René Bom, Beer Klaasse en zangers als Fred de Wilde, Rudy Bennet, Bert Heerink en zijn goede vriend Frans Krassenburg, die veel voor hem deed. Ook enkele vrienden uit zijn tijd bij de Wildhoef Kikkers waren aanwezig. Jaap en Jacqueline Schut van popmuseum RockArt hebben op respectvolle wijze een vitrine ingericht ter nagedachtenis aan hem.

Robbie over Klaasje

Het was ontroerend om te zien dat de basgitaar van Klaasje voor zijn kist lag. Een basgitaar die in de jaren zestig en zeventig wereldwijd veel te zien was bij TV – en liveoptredens van de band. Daarnaast stonden prachtige witte bloemboeketten, onder meer van gitarist van Robbie van Leeuwen. Hij geeft nooit meer interviews en vertelt me: ‘ Alles over Shocking Blue is gezegd en geschreven, een periode die ik heb afgesloten, maar nu het over Klaas gaat wil ik wel een uitzondering maken.

Ik heb hem meegemaakt in de beste periode van Shocking Blue. Ik kwam zelf met de groepsnaam Electric Blue, maar Klaas bedacht de naam Shocking Blue en dat werd het. Hij was een goede bassist. Ik heb altijd goed met hem kunnen werken, puur Haags en recht voor zijn raap. Sinds zijn vertrek uit de band hadden we lang geen contact met elkaar, totdat Mariska Veres in 2006 kwam te overlijden en we elkaar weer spraken. In de jaren daarna zijn we een aantal keren met elkaar wezen eten en haalden herinneringen op aan vroeger. Hij zei eens op zijn Haags tegen me: dit is toch leuker dan wachten tot het moment dat een van ons beiden in een ‘houten smoking’ ligt. Die etentjes met hem waren best gezellig. Het is schokkend dat ik nu als enige nog ben overgebleven van het viertal dat wereldwijd succes had met Venus.’ Op mijn vraag of Robbie nog een anekdote over hem heeft zegt hij: ‘ We deden begin jaren zeventig ook een optreden voor de Spaanse TV. Het was de tijd van de Spaanse dictator Franco. Klaas had het langste haar. Daar ging de regisseur niet mee akkoord – te aanstootgevend – toen moest Klaas haarkrullers in doen, zodat het korter leek. Een ludiek moment. Robbie besluit het interview met de opmerking. ‘Ik vind het leuk dat je over hem schrijft, dat verdient hij.’