Tegen het station Bussum-Zuid heb ik niets, behalve dat er een hoge voetgangerbrug is die in de lucht hangt om het ene perron met het andere te verbinden. Ik stond op het ene perron en keek ernaar. Mijn knieën knikten. Want ik heb hoogtevrees.
Als hoogtevreespatiënt is de wereld vol risico, vooral waar er nieuwbouw is. Architecten ontwerpen graag moderne doorkijktoestanden, met glas in de zijwanden en gaten in de vloer die dat artistiek zijn opgevuld. Het is mooi om naar te kijken, maar een nachtmerrie om de doorkijktoestand te moeten gebruiken. Wat is er mis met het ontwerpen van stabiele, stevige trappen waar je je veilig op voelt?
Dus daar stond ik, in Bussum-Zuid. Misschien kon ik naar het andere perron komen als ik omliep via Maastricht. Misschien had ik geluk en stond de bus die ik moest hebben toch aan mijn kant. Ik vroeg een jongeman naar de bussen. Hij wist van niets. Een voorbijganger evenmin. Mijn laatste hoop waren twee oudere dames die net kwamen aanwandelen, en toen was ik al best zenuwachtig geworden. Ik wees naar de brug, “dat is te moeilijk voor mij,” vroeg iets over omlopen, “want ik heb een afspraak, ziet u” en al met al moet ik zo’n zielige indruk hebben gemaakt op de dames, dat ze elkaar even aankeken, het eens waren en zeiden dat ik bij hun in de auto moest instappen. “We brengen u wel even.”
Enkele minuten later zoefde ik in een auto door Bussum-Zuid. De dames brachten me tot voor de deur en wensten me een fijne dag. Ik wist gewoon niet hoe hartelijk ik moest bedanken.
Die avond in bed dacht ik aan ze terug. Wat een lieve dames. Ja, en ik stapte zonder nadenken in hun auto. Was dat eigenlijk geen discriminatie van mijn kant geweest? Net of iedere oudere dame vanzelf te lief was om kwaad in de zin te hebben. Of oud hetzelfde was als ongevaarlijk. Bij twee mannen had ik immers beleefd bedankt voor het aanbod van de lift.
Ik begreep meteen dat hier kansen voor mij lagen wanneer ik een zekere leeftijd mag bereiken. Dan wacht mij een succesvolle carrière in de criminaliteit. Ontvoeren en losgeld incasseren is het meest voor de hand liggende, en uiterst winstgevend ook als ik de kranten mag geloven. In Bussum-Zuid begin ik straks. Maar dan moet ik eerst mijn rijbewijs nog halen.
Vilan van de Loo
