Bij een winkel in Amsterdam kocht ik twee oude bloesjes, gemaakt van zulk synthetisch materiaal dat ze moeiteloos een leven lang zouden meegaan. En langer. Thuis ontdekte ik een naametiket aan de binnenkant van de kraag. Een van de bloesjes behoorde ooit toe aan Anna Brummer.
Dat was een mooie naam. Kloek en doortastend klonk het. Vast een vrouw die altijd verstandige schoenen droeg en over veel gezond verstand beschikte. Maar een naametiket in je kleren betekent meestal dat je in een instelling zit die je was doet en die instelling wil dat na de was de juiste kleren bij de juiste mensen komen. Dat heb ik begrepen toen ik jaren geleden winkelde bij het Leger des Heils. Ik kocht er in de loop van tijd een voorraad witte t-shirts, vaak voorzien van een roodwit naametiket met daarin een mannennaam. Die t-shirts waren van een vooroorlogse kwaliteit katoen, ik draag ze tijdens hittegolven. Mèt naametiket, expres.
Dat is het mooie van tweedehands kleding. Het komt met een verhaal, of met het begin van een verhaal. Mijn t-shirts vertellen over massaal de was doen – alles in een grote trommel – en dan weer terug: “Meneer Jansen, u kunt weer vooruit.” Maar meneer Jansen en de anderen zijn er niet meer, hun bedden zijn afgehaald en die t-shirts konden naar het Leger des Heils, werd besloten. En daar was ik dus, zoekend naar iets praktisch om thuis te dragen, bij voorkeur lekker groot. En dat zijn ze ook. Vermoedelijk zijn de t-shirts dertig, veertig jaar oud. Minstens. Elke keer lees ik het naametiket en dan ben ik even verbonden met de vorige drager.
Dat ik in een bloesje een damesnaam tegenkom, is nieuw voor mij. Daarom ging ik op zoek en dan is Google een vriend. Ik vond een profiel op Facebook met die naam, wat verwijzingen in sites met stambomen maar verder niets. Van binnen was ik toch opgelucht. Een mysterie heeft ook zo voordelen. Nu kan ik mijn eigen Anna Brummer bij elkaar dagdromen, terwijl ik het bloesje draag dat zij voor mij gedragen heeft.
Ik overdenk dit, terwijl de lamp van de huiskamer oud licht naar beneden straalt: de kroonluchter is uit de tijd waarin mijn grootmoeder een meisje was. Op mijn werktafel staat servies dat van voor de Eerste Wereldoorlog dateert. Ik help het verleden behouden door het me te herinneren, door het te laten voortbestaan.
Vilan van de Loo
