Ooit wist iedereen wat een zeebaboe was. Of liever gezegd: wie. Zij was een Indonesische vrouw die zich voor kinderen zorgde tijdens de reis tussen Indië en Nederland. Soms was ze streng. Soms lief. Wie heeft een zeebaboe gekend?

Die vraag houdt me bezig sinds ik me realiseerde hoe bijzonder de zeebaboe is geweest. Ze was meer dan zomaar een kindermeisje. Een vrijwel altijd volwassen vrouw, die met die zeereis een redelijk tot goed salaris verdiende. Er waren zeebaboes die dankzij deze dienstreizen land aankochten in hun geboorteland. Maar ja, hoe gaat het. Voor werk in de huishouding word je zelden met liefde herdacht. Indië werd Indonesië. De herinneringen zakten weg. Misschien niet bij iedereen.

Daar hoop ik op. En vanaf deze plaats doe ik een beroep op u, dat wil zeggen, op degenen die nog iets weten van een zeebaboe. Misschien bent u zelf ooit een kind geweest dat onder de hoede van deze vrouw de zeereis maakte. Ik zou het heerlijk vinden, wanneer u mij daarover wilde vertellen.

In de boeken staat hier en daar iets over zeebaboes. Weinig, hoor. Niet dat je zegt o nou begrijp ik het beter. Precies genoeg om bij een mens nieuwe vragen op te roepen. Gewone vragen zoals hoe de zeebaboe heette. Waar ze vandaan kwam. Hoe dat nou ging, zo’n zeereis. Of ze verhaaltjes vertelde voor het slapen gaan. En waar ze bleef, als het gezin aan wal was gekomen. Zie er eens achter te komen als je het niet weet. De enigen die de antwoorden kennen, dat zijn de voormalige zorgkinderen van de zeebaboe. Ik hoop dus dat ze met mij willen praten over vroeger.

Wanneer het lukt om meer herinneringen bij elkaar te krijgen, dan kan ik op een nieuwe manier de archieven induiken. Dat is de beste kans die er bestaat om een boek over zeebaboes te maken. Een aantal zeebaboes woonde in het tehuis Persinggahan aan de Boetzelaerlaan in Den Haag, met het inwonende echtpaar F. de Munnik-Creutzberg. Zouden daar nog nazaten van leven?

Dat boek zou zoiets moois kunnen worden. Als u mij helpt, tenminste. Herinneringen aan Indië moeten bewaard worden en dit is een manier waarop het kan. Ik zet mijn mailadres hieronder. Wilt u liever telefoneren, dat kan dat ook hoor. De redactie heeft mijn nummer. Ik ben dichtbij: een belletje of een muisklik verderop. Wat weet u van zeebaboes?

Vilan van de Loo (vilan@xs4all.nl)