Met zeker anderhalve meter aan kassabonnen kwam ik terug uit de stad. Wat had ik gekocht? Haast niks. Twee winkels, een bodempje in de boodschappentas. Meer niet. De kassabonnen lijken steeds langer te worden en dat begint me te irriteren.
We krijgen tegenwoordig geen plastic tasje meer in de winkel. Dat moet je kopen. De reden is de natuur, dat zeggen tenminste de winkels die profijt trekken van de verplichting het tasje te verkopen. Ik ken twee winkels waar ze het tasje uitlenen. Lekker dwars, door de mazen van de wet heen. Hoe dan ook, er komen minder plastic tasjes. Nu de kassabonnen.
Op een gemiddelde bon staat 90 procent overbodige informatie, zeker als het papier aan twee kanten is bedrukt. Veel te vaak tref ik op de achterzijde full colour plaatjes aan die me nul interesseren. Wat ik als klant niet hoef te weten is de voornaam van de persoon aan wiens kassa ik heb betaald. Dat vind ik onbeleefd en opdringerig, een voornaam is iets voor de privé-sfeer. Evenmin heb ik belangstelling voor de hartelijke wensen en het minstens twee regels beslaande tot ziens van de supermarkt zelf. Bij de kassa wordt die lange wapperbon een aantal keren dubbelgevouwen en pas dan krijg ik het ding mee. “Geeft u maar,” zeg ik met ergernis als het vouwen begint.
Zult u zeggen: neem geen bon.
Maar ik hou een kasboek bij. Dat moet, want ik ben onrealistisch optimistisch over mijn financiën. Om mezelf te waarschuwen, kijk ik op YouTube naar fragmenten van help-tv over mensen die geen maat wisten te houden bij het spenderen. Voor mensen als ik, is een kasboek een noodzaak. Elke dag moet ik opschrijven wat ik uitgegeven heb, en de kassabon is het keiharde bewijs dat ik nodig heb.
Wat is er zo moeilijk een het produceren van een klein simpel bonnetje? Datum, bedrag, aanschaf. Eventueel btw. Gaat het om de natuur, dan is zuinig zijn met papier ook belangrijk. Of gaat het eigenlijk om een nieuwe geniepige manier van reclame maken? Er gaan minder folders door de brievenbus, en digitale nieuwsbrieven krijgen de klanten al veel te veel. Wat hou je over? Precies.
Wanneer ze nog langer worden, ga ik over tot rebels gedrag. Dan neem ik mijn kasboek mee naar de kassa en schrijf ter plekke op wat ik daar uitgegeven heb. Ouderwets, met de hand. En de bon? Daar bedank ik beleefd voor.
Vilan van de Loo
